- тәбіт
- зат. көне. Мешіт ішіндегі үлкен бөлме, зал. Әмір-Темір зәулім мешіттің көркіне, сырттағы өрнек, іштегі сырларына риза болып қалды. Бір т ә б і т і н д е г і қазылған құдықтың шелекпен алынған шипа суынан өзі де ішті (І.Есенберлин, Шығ. жин., 9, 352).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.